Lata 40 ubiegłego stulecia. Marian Chace, właścicielka waszyngtońskiej szkoły tańca odkryła, iż ćwiczenia ruchowe mają korzystny wpływ na ich uczestników. Z jej poglądem zgadzają się lekarze z miejscowego szpitala psychiatrycznego, którzy następnie umożliwiają jej przeprowadzenie pierwszych zajęć z pacjentami. W ten sposób powstaje dance and movement therapy”, czyli w skrócie DMT. Pionierski typ terapii szybko zdobywa coraz większą popularność, a w latach 70 jest już ona rozpowszechniona w większości krajów zachodnich. Dzisiaj z dobrodziejstw tej metody mogą korzystać także polscy pacjenci.
Psychoterapia tańcem i ruchem – na czym polega?
Terapia tańcem korzysta z tego, co w tej aktywności wpływa pożytecznie na psychikę. Rytm, zabawa i ruchowa ekspresja – te właśnie procesy pod kierunkiem empatycznego i doświadczonego terapeuty pomogą pacjentowi zmienić destruktywne przyzwyczajenia czy procesy percepcyjne, a także uświadomić sobie swoje emocje. Pozytywne następstwa psychoterapii ruchem wynikają z tego, iż ludzki umysł i ciało stanowią integralną całość, wpływając jedno na drugie. Na zajęciach terapii ruchem wykorzystuje się świadomość gestu, postawy i oddechu oraz taniec spontaniczny (w tym improwizowany).
Komu poleca się terapię tańcem i ruchem?
Terapia tańcem korzystnie wpływa na psychikę, łagodząc wiele trudnych stanów emocjonalnych. Korzysta się z niej w radzeniu sobie z żałobą, w kojeniu stresu i w stanach głębokiego napięcia lub nadpobudliwości. Terapia ruchem daje dobre efekty także w leczeniu schorzeń nerwicowych i depresyjnych czy zaburzeń odżywiania (jak np. bulimia). Poza tym korzysta się z niej wspomagająco w terapii pacjentów onkologicznych, z lekkimi upośledzeniami lub z trudnościami ruchowymi.